Het hele verhaal gaat eigenlijk over een ‘vliegtuigmonteur’ die ik in het begin van mijn carrière leerde kennen en die me voor een groot deel daarna bleef achtervolgen. Laten we hem Jan noemen. Jan was niet al te snugger. Bovendien behept met twee linkerhanden dus dat maakte zijn leven als vliegtuigmonteur er niet makkelijker op. Wel kon hij goed praten. Hij had de babbel zogezegd. En dat bleek voldoende om elke keer toch weer een nieuw baantje binnen te slepen wanneer hij door een tot wanhoop gedreven baas op straat was gesmeten met de woorden “EN NOOIT MEER TERUGKOMEN !!!”.

Als ik me goed herinner leerde ik hem voor het eerst kennen toen hij werd aangesteld als chef-monteur bij het bedrijf waar ik destijds werkte, zo’n vijfentwintig jaar geleden. Binnen een paar maanden wist hij door middel van een aantal formidabele fuck-ups het voor iedereen duidelijk te maken dat hij compleet ongeschikt was voor de functie. Dankzij zijn babbel mocht hij toch zijn werk voortzetten, ware het dan als normaal monteur. Ik geloof dat ze hem uiteindelijk de laan uitstuurden toen iemand hem in de weer zag met een stanley mes. Daarmee sneed hij afplak tape weg vanonder een laag hard geworden kit. Op een met goudfilm verwarmde voorruit ($30,000 USD) van een Beech King Air. Read more »